Tak nas recenzują
Kategoria: Aktualności Dodano: 08 grudnia 2023 Wyświetleń: 218 Autor: MDK Opoczno
Joanna Zaremba z Grupy Teatralnej SERMO, działającej przy Miejskim Domu Kultury, wystąpiła podczas tegorocznego Łódzkiego Przeglądu Teatrów Amatorskich (ŁóPTA) w Łódzkim Domu Kultury. Asia zaprezentowała monodram „Matka” na podstawie tekstu „Matka - niesmaczna sztuka w dwóch aktach z epilogiem” Stanisława Ignacego Witkiewicza, zaskakując swoim wykonaniem publiczność.
Warto podkreślić, że tym monodramem nasza podopieczna wywalczyła sobie II miejsce w finale 68. Ogólnopolskiego Konkursu Recytatorskiego.
Asię do występów przygotowywała Agata Andrzejewska, instruktor teatru MDK.
Poniżej prezentujemy recenzję jaka pojawiła się po łódzkim Przeglądzie ŁóPTA.
Grupa Teatralna SERMO
„Matka”/Opoczno
Dobre rasy nie chamieją?
Grupa Teatralna Sermo z Opoczna wystąpiła na 36. Łópcie z interesującą propozycją teatralną - monodramem Matka przygotowanym na podstawie tekstu Matka - niesmaczna sztuka w dwóch aktach z epilogiem pióra Witkacego. W tytułowej roli wystąpiła elektryzująca Joanna Zaremba wcielająca się w postać kobiety na skraju wytrzymałości, cierpiącej z powodu artystycznych ambicji syna, który obciąża matkę ponad siły. Kobieta sama nazywa się matką od robótek, co potwierdza obraz sceniczny - widzimy ją obierającą ziemniaki. Siła ciężkości spektaklu opiera się na mocnym tekście, symbolicznej scenografii i robiącej wrażenie grze aktorskiej Zaremby. Nie było w nim zbędnych elementów.
Po wejściu widzów do sali ŁARR-u rozbłysło czerwone światło, które oświetliło czarne krzesło stojące na środku. Uwierzyłam, że na scenę powoli wkroczyła stara, obciążona workiem ziemniaków kobieta. Podobały mi się wolne, posuwiste ruchy mające zdradzić wiek i zmęczenie bohaterki. Precyzyjnie eksplorowana przestrzeń stała się mikroświatem, który postać dobrze znała. Był to spektakl korzystający z minimalnego zakresu środków. Tym silniej wybrzmiały momenty mocne ekspresyjnie - rzucanie ziemniakiem w wodę, podniesienie głosu.
Kobieta jest wykończona, jak dowiadujemy się z tekstu, ucieka w używki, by złagodzić ból i niezgodę na swój los. To w końcu panna z dobrego domu, która niegdyś wybrała męża, który nie zapewnił jej dobrego życia, przeciwnie - dał syna jedynie pogarszającego stan matki. Wybór tekstu oceniam jako szalenie odważny.
Gorzka puenta („dobre rasy nie chamieją”) jest już wypowiedziana przez wyprostowaną, przepełnioną dumą kobietę. Widzieliśmy jej transformację na scenie i uwierzyliśmy w emocje, które przeżywała. Z przyjemnością zobaczyłabym Zarembę w tekście nieco bardziej osadzonym w jej własnych przeżyciach, emocjach. Oby do następnego razu!
Julia Cieślewicz
